ANDRÉ HAZES

André Hazes, zoon van de bekende zanger en zijn naamgenoot, treedt in de voetsporen van zijn vader. Dé ideale kandidaat voor een interview in dit Valk Magazine dat in het teken staat van de volgende generatie. Esther Hammink (4^e generatie Van der Valk) van Theaterhotel Almelo, ging een dag op stap met deze gezellige artiest, in de door zijn vader zo geliefde Amsterdamse Jordaan.

Het thema van dit Valk Magazine is the next generation. In ons familiebedrijf gaan bijna alle hotels over van generatie op generatie. Dat je vader een groot artiest was, heeft jou ongetwijfeld ook geïnspireerd. Wist je al van kleins af aan dat je ook die kant op wilde gaan?
“Dat ik dit ging doen, kwam pas later. Als kind wilde ik al wel alle aandacht. Het moest altijd om mij gaan en op welke manier maakte me niet uit. Op school merkte ik bijvoorbeeld dat een hoog cijfer halen niet bijzonder was, maar als je er 34 keer uitgestuurd werd, dan werd er over je gesproken. Dat vond ik veel belangrijker.”

Wat grappig, dat zit er dan echt al in. En wanneer werd duidelijk dat je wilde gaan zingen?
“Mijn vader overleed toen ik tien jaar was. Toen ik een jaar of dertien was, kwam er een duettenalbum uit, waarop mijn vader postuum duetten zong met Nederlandse artiesten en ook met zijn kinderen. Mijn duet met hem werd uitgebracht en kwam meteen binnen op nummer één. Dan krijg je aandacht, mensen gaan voor je klappen. Het was natuurlijk niet om aan te horen, maar het was wel heel schattig. Alleen dat verschil wist ik op dat moment nog niet, ik dacht dat mensen het te gek vonden. Dus toen wist ik: dit ga ik doen.”

Had je toen nog geen zanglessen gehad? Je zong gewoon even?
“Dat was inderdaad zo. Ik heb nu sinds drie jaar een zangcoach, maar daarvoor deed ik zelf maar wat.”

Wat knap, je deed het dus echt puur op gevoel. Heb je het ook vanuit thuis meegekregen?
“Niet echt, mijn vader was 43 toen ik geboren werd, toen werkte hij eigenlijk al niet meer zo heel veel.”

In onze familie hebben we soms te maken met vooroordelen. De vierde generatie staat nu in veel hotels aan het roer en dat zijn jonge, ambitieuze mensen die hard werken. het is echt niet zo dat we ‘zo maar’ de leiding krijgen omdat we familie zijn. Jij hebt door hard werken heel veel bereikt, maar je hebt wellicht ook te maken gehad met vooroordelen als ‘zoon van’?
“Ja natuurlijk! Aan de ene kans is dat vervelend, aan de andere kant zorgt dat er denk ik wel voor dat je extra scherp bent. Je kunt er niet met de pet naar gooien, want dan wordt er bij alles wat je doet gezegd dat de generatie voor je het beter deed.”

Ja, dat herken ik wel! Sommige mensen denken dat het je komt aanwaaien maar je moet daardoor juist éxtra hard je best doen om te laten zien dat je het echt wel kan. Je moet je dubbel zo hard bewijzen!

Jouw zoontje is nu twee jaar. In het kader van the next generation, hoe zou je het vinden als hij later ook wil gaan zingen?
“Ik zal hem altijd steunen. Ik zal dan alleen wel zeggen dat hij er  heel goed over moet nadenken. Voor mij is het al lastig geweest met een bekende vader, maar hij heeft een bekende opa én vader. Die druk is heel heftig. Maar ik heb wel al voor hem zijn eerste gitaar gekocht, want ik hoop dat hij straks bij mij in de band kan. Dat hij mij begeleidt en bandleider wordt. Dat zou mijn ultieme droom zijn.”

Waarom wil je dan niet samen zingen?
“Ik denk dat dat voor hem echt heel zwaar zal zijn. Mijn huid is best wel dik, maar straks is hij misschien een gevoelig, zacht jongetje. Dan gaat hij gewoon kapot.”

Dat kan ik me inderdaad heel goed voorstellen, die bezorgdheid. Dan heeft hij toch een mooie plek bij jou op het podium, zonder alle aandacht erbij! Zijn er nog ander valkuilen waarvoor je hem wil behoeden?
“Ik hoop vooral dat ik het tot die tijd goed gedaan heb voor hem. Aan de andere kant, en dat klinkt misschien grof, wil ik hem ook eens op zijn bek laten gaan. Anders leer je niks. Natuurlijk zal ik hem altijd behoeden voor de erge dingen, maar het is niet erg om af en toe zelf fouten te maken.”

Daar word je alleen maar beter van!
“Ja, echt!”

Is dat ook niet ouders’ eigen, dat ze je altijd willen blijven beschermen? Ik zie dat ook nog steeds bij mijn ouders. Ik heb het hotel inmiddels van ze overgenomen, maar nog willen ze me het liefst behoeden voor fouten.

Je hebt volgens mij ook veel geleerd de afgelopen jaren. Je hebt zelfs een periode rust genomen, omdat je voor die tijd te veel had gewerkt.
“Ja, ik leerde vooral beter naar mijn lichaam te luisteren. Dat kun je wel blijven negeren, maar je lichaam geeft je echt waarschuwingen.”

Dat is zo waar…
“Ik dacht te lang: dat gaat wel weer over.”

Maar dat is begrijpelijk en daarom ook lastig, zeker als alles wat je doet leuk is en je komt verder. Dan heb je geen tijd om daarbij stil te staan, je gaat maar door. Iets leuks doen, kan ook een valkuil zijn.
“Dat ben ik helemaal met je eens, schat!”

Je doet ook dingen die misschien niet iedereen van je verwacht of die buiten je comfortzone liggen. Je hebt laatst opgetreden in een gevangenis bijvoorbeeld. Hoe was dat?
“Dat was iets waar ik nerveus voor was. Vroeger heb ik dat gezien bij Johny Cash. Er is een aantal mensen helemaal niet met me eens dat ik dat heb gedaan, maar ik heb het niet gedaan om feest te vieren. Ik heb bewust liedjes uitgekozen, zoals Zij gelooft in mij, zodat ze denken aan hun vrouw, en Kleine jongen, dat ze doet denken aan hun kinderen thuis die ze moeten missen. Alles wat ik vroeger deed, zoals school, heb ik verkloot, dus ik ben heel dankbaar dat dit me is gelukt. Ik heb weleens gezegd: als het niet gelukt was als zanger, had ik misschien aan die kant van het grasveld gestaan.”

Denk je dat echt?
“Ja, daar ben ik wel bang voor geweest. Ik zocht toch vaak die spanning op. Zingen was mijn redding, zo zie ik het echt.”

Nu heb je die spanning ook met het zingen, maar dan op een positieve manier.
“Dat klopt, op een iets positievere manier…Haha!”

Je nieuwe album heet Anders. Kunnen we een heel andere André hierop horen?
“De albumtitels verwijzen naar een soort levensfase. Het eerste album heette Leef, toen interesseerde het me nog niet zo veel. Het tweede album heette wijzer, omdat ik dacht dat ik toen alle wijsheid in pacht had. Anders staat voor mijn leven dat nu anders is. Ik ben nu papa en ik luister beter naar mezelf. Ik doe alleen nog maar dingen die ik zelf leuk vind en wil doen.”

Maak je je vooraf druk over de reacties op je nieuwe album?
“Natuurlijk hoop ik dat mensen het leuk vinden. Het is jammer als mensen het niets vinden, maar volgende keer maar weer beter dan.”

Vind je de reacties van de mensen om je heen belangrijker dan die van het grote publiek?
“Ik dacht van tevoren: we zien het wel, maar dat dit album binnenkwam op nummer één, is toch wel heel lekker. Maar als de mensen om mij heen zeggen dat bijna alles top is, behalve één liedje, dan trek ik me daar zeker wat van aan.”

Ik denk dat het ook veel scheelt dat jij heel fijne mensen om je heen hebt. Je team, waar je mee werkt, is volgens mij een soort familie voor je. Iedereen is zo begaan met je, dat viel me tijdens de photoshoot echt op. Dat lijkt me heel fijn werken!
“Dankjewel, ik ben blij dat je dat ook ziet. Ik vind het belangrijk om met een vast team te werken, niet iedereen kan mij handelen. Ze vinden mij irritant of te druk. De mensen in mijn team weten precies hoe ze met mij moeten omgaan.”

Dit jaar stond je, net als vorig jaar, met een uitverkochte concertreeks in Ahoy. De concertreeks voor volgend jaar is al aangekondigd. Is er een nieuwe traditie geboren, dat je elk jaar in Ahoy staat?
“Ik hoop het! Daar staat een beeld van Lee Towers, die heeft er 51 keer opgetreden. Ik blijf dit gewoon doen totdat ik de 52 keer haal, zodat ik daar een beeld krijg.”

Ahoy is al ontzettend groot. Wat is je vervolgdoel?
“De Arena! Al moet je oppassen dat het allemaal niet te veel wordt. Het liefst sta ik daar morgen al en wat daarna? Ik moet leren om niet alles tegelijk te willen.”

Op televisie hoorde ik je zeggen dat een optreden voor jou ook dubbel is, omdat de spanning verschrikkelijk is.
“Ja, het kost vier jaar van mijn leven! Aan de ene kant is het het allervetste dat er is en aan de andere kant zeg ik voordat ik opga: dit doen we nooit meer. Als de eerste zinnen op het podium eruit zijn, dan gaat het wel.”

Soms moet je een beetje doodgaan om beter te worden, toch?
“Dat is zeker zo! We zijn het wel vaak met elkaar eens, hè”

Ja zeker! Ik vind ook dat je altijd jezelf moet blijven uitdagen. Als je iets doet dat je eigenlijk niet durfde, geeft het zo’n kick als dat wel lukt.
“Precies! En wat is nou een grotere kick dan Ahoy vol te krijgen!” “Je komt toch wel naar mij kijken in Ahoy, hè? 

Tuurlijk, leuk!

Esther is naar het concert van André gegaan en was onder de indruk. Een uitverkocht Ahoy met enthousiast publiek, een geweldige band, prachtig decor en André die spetterde op de bühne met zijn eigen liedjes en de liedjes van zijn vader. Van mijn zenuwen was niets te merken…Het zit wel goed met die next generation Hazes!